Het Kretens verzet
(bijgewerkt tot 4 september 2013)Tijdens de Tweede Wereldoorlog bood een groot aantal Kretenzers hevig verzet tegen het Duitse leger. Het verzet kwam vooral vanuit de aanhang van linkse politieke stromingen. Doordat tijdens het begin van de oorlog het communisme verboden was, bestond er reeds een ondergronds netwerk onder de aanhangers van die zijde van het politieke spectrum. Door strijd te leveren tegen de onderdrukker hoopten zij na afloop van de oorlog de politieke macht te kunnen grijpen.
De strijd tegen de Duitsers werd een guerrillaoorlog, waarbij de partizanen, Andartes genaamd, vanuit grotten, kloven en kloosters opereerden. Zij werden ondersteund door de geallieerden vanuit Noord-Afrika. Het verzet van de partizanen was zo hevig dat elke actie werd gevolgd door stevige represailles van de Duitsers. Zo wisten de partizanen op 11 september 1943 twee Duitse vestingen over te nemen. Hierop werd, door de Duitsers, een aantal dorpen met de grond gelijk gemaakt en werden de ongeveer 500 bewoners (mannen, vrouwen, kinderen) standrechtelijk geëxecuteerd.
Toen de Duitsers zich in 1945 overgaven wilden zij alleen gevangen worden genomen door de Engelsen. Ze waren bang dat de Kretenzers ze anders net zo hard zouden aanpakken als zij met hen hadden gedaan.
Op veel plaatsen op Kreta zijn monumenten te vinden waar de slachtoffers van de oorlog en gevallen partizanen worden herdacht. De mensen zijn erg trots op de manier waarop zij en hun familieleden de Duitsers hebben bestreden.
Ontvoering van Karl Kreipe
Het grootste wapenfeit van de Partizanen was de ontvoering van de Duitse generaal Karl Heinrich Georg Ferdinand Kreipe (05-06-1895 – 14-06-1976). Hij was commandant van de 22ste pantserinfanteriedivisie en werd wel 'de slager van Kreta' genoemd. Het slaapvertrek van de generaal was villa Ariadne bij Knossos. Toen hij op 26 april 1944 terugkeerde van zijn werkplek in Archanes, lagen de partizanen samen met Britten in een hinderlaag op ongeveer een kilometer van de villa. Tijdens de gedurfde maar goed georganiseerde actie, werd Kreipe overmeesterd. De mannen reden vervolgens als Duitse militairen verkleed langs 22 controleposten met de ontvoerde Kreipe op de achterbank. Toen de auto werd achtergelaten werd gedaan alsof ze met een onderzeeboot waren ontkomen. In werkelijkheid liepen ze een mars richting de zuidkust. Deze wandeling nam negen dagen in beslag. Ondertussen werden ze opgejaagd door Duitse troepen en werd er volop naar ze gezocht vanuit de lucht. Dankzij de partizanen verliep de tocht echter zonder problemen. Nabij het plaatsje Rhodakino, aan de zuidkust, werden de mannen opgepikt door een kleine boot van de Britse marine. Kreipe werd via Alexandrië en Caïro afgevoerd naar Canada, waar hij als krijgsgevangene werd ondervraagd. Vervolgens kwam hij terecht in een gevangenenkamp bij Bridgend in Wales. Na deze actie kwamen er geen represailles. De commandant werd alom gehaat en de Duitsers vonden dat ze met zijn ontvoering gezichtsverlies leden. Ze verborgen het dus liever.
|
