Mikonos
(bijgewerkt tot 13 mei 2012)
Mikonos
Mikonos (Mykonos / Μύκονος) is een hip vakantie-eiland in het noorden van de Cycladen. Het ligt op ongeveer 150 kilometer ten oosten van Athene. Mikonos is berucht vanwege de losbandige toeristen die het eiland graag bezoeken. Er heerst een sfeer van tolerantie, bijvoorbeeld ten opzichte van homoseksualiteit – 70% van de bezoekers van Mikonos zou homoseksueel zijn – en naaktrecreatie. Vrijwel alles is mogelijk op het eiland dat in zijn geheel gezien kan worden als een grote nachtclub.
Over Mikonos
Op het eiland, dat met haar 85 vierkante kilometer ongeveer even groot is als Terschelling, wonen slechts 9300 mensen. Het eiland is heuvelachtig, droog en kaal. Het is ontstaan uit gestold magma en de ondergrond bestaat daardoor voornamelijk uit graniet. Het hoogste punt ligt op 350 meter hoogte. Hoewel de bevolking zich vroeger bezighield met landbouw en visserij, zijn die ambachten allang verdwenen. Mikonos was één van de eerste Griekse eilanden waar massatoerisme plaatsvond. Sindsdien vormt het toerisme de voornaamste bron van inkomsten. De hoofdstad van het eiland is Mikonos-stad, maar wordt gewoon Chora (wat 'hoofdstad' betekent) genoemd. De plaats ligt centraal aan de westkust van het eiland.
Vakantie op Mikonos
Het avondleven van Mikonos speelt zich voornamelijk af in de barretjes en restaurantjes. Tevens zijn er veel kroegen op het eiland te vinden. Het echte nachtleven speelt zich af in de clubs en stranden als Paradise, Super Paradise en Paranga. Hier is het mogelijk om van vroeg op de avond tot de volgende ochtend te feesten. In het hoogseizoen draaien de beste DJ's van de wereld hier hun plaatjes. Men zegt wel eens dat er op Mikonos tot tien uur 's ochtends gefeest kan worden, om daarna tot tien uur 's avonds op het strand kunt liggen en vervolgens weer te beginnen met feesten. Dat is dan ook hetgeen de meeste toeristen lijken te doen.
Stranden
Een van de stranden van Mikonos
Stranden heeft Mikonos voldoende. Het grillige verloop van de kust zorgt ervoor dat er veel kleine baaien met stranden zijn. De meeste standen zijn gericht op gays, seks en nudisme. Niet erg geschikt dus om de kinderen mee naartoe te nemen. Veel stranden zijn erg druk, zoals de stranden Aghios Stephanos (dichtbij de hoofdstad), Platis Yialos en Ornos (het meest geschikt voor families). De eerder genoemde Paradise, Super Paradise en Paranga zijn erg populair. Meer rust is te vinden op de stranden Agarari, Elia en de verder afgelegen stranden van Kalafati en Kalo Livadi. Op en bij vrijwel alle stranden zijn restaurantjes en strandtenten aanwezig, waar eten en drinken wordt verkocht. Denk erom dat de prijzen op sommige terrassen buitensporige vormen kunnen aannemen. Op de meeste stranden worden ligstoelen verhuurd en vooral op de minder druk bezochte stranden is het mogelijk om gebruik te maken van faciliteiten voor watersportvertier, zoals een ritje op de bekende 'banaan', een ritje op een jet-ski, snorkelen of parasailen. De meeste afgelegen stranden zijn gemakkelijk te bereiken met bootjes die vanuit het plaatsje Platis Yialos vertrekken. Een andere mogelijkheid is het gebruik van de bussen die zeer frequent rijden.
Chora
Molens van Mikonos-stad
De grootste toeristische bezienswaardigheid is de hoofdstad Chora zelf. De plaats bestaat uit talloze witte huisjes met platte daken. Hier zijn terrassen, restaurantjes, winkeltjes en kroegen gevestigd. Al met al vormen de straatjes een behoorlijk labyrint. In de zomer wordt het hier verschrikkelijk druk en is een bezoek niet aan te raden. De plaats beschikt over een aantal interessante musea. In het archeologisch museum staan onder andere interessante vondsten van het nabijgelegen eiland Delos tentoongesteld. Er is een fort uit de late Middeleeuwen. Aan de voet hiervan is de Alefkandra te vinden. Dit is een kunstenaarswijk die ook wel 'Klein-Venetië' wordt genoemd. Dit vanwege het feit dat de hoge huizen hier boven de zee uitsteken. In de haven is het vreemdvormige witte kerkje van Panagia Paraportiani te bewonderen. Hier bestaat de kans een grote tamme pelikaan tegen het lijf te lopen. Hiervan zijn er in totaal drie die door de lokale bevolking gevoerd worden. Eerder liep de pelikaan Petros hier rond. Deze was buitengewoon beroemd. Zijn dood in 1986 haalde zelfs het landelijke journaal. Karakteristiek voor de stad zijn ook de witte molens uit de zestiende eeuw, die op een landtong boven de zee uittorenen.
Het klooster ter ere van de maagd Maria van Touraliani in het plaatsje Ano Mera is een bezoekje waard. Het werd gebouwd in 1542. Vooral de marmeren toren en fontein springen in het oog. Binnen vallen vooral het houtwerk en de fraaie fresco's op.
Bereikbaarheid
Het vliegveld van het eiland ligt op ongeveer twee kilometer buiten Chora. Het is een erg klein vliegveld. Het beschikt slechts over één landingsbaan. In de zomer is Mikonos te bereiken vanaf Schiphol met Transavia. Meestal is dit een gecombineerde vlucht die ook naar Santorini gaat.
Vanuit Piraeus, de haven van Athene, varen verschillende veerboten naar Mikonos. Blue Star Ferries vaart bijvoorbeeld elke ochtend om half acht via Syros en Tinos naar Mikonos, waar het schip om 12:50uur aankomt. Hellenic Seaways vaart met meerdere schepen naar Mikonos. Een overtocht vanuit Piraeus neemt ongeveer vier tot vijf uur in beslag, afhankelijk van het schip waarop je vaart. Meestal kan er gekozen worden voor een 'Highspeed'-overtocht of een langzamer schip. Hoewel de reistijd niet veel verschilt, ligt de prijs van de Highspeed-overtocht veel hoger (€ 54, –) dan die van de langzame overtocht (€ 34, –). Ook rederij GA Ferries voert overtochten naar Mikonos uit.
Delos
Marmeren leeuwen op Delos
Iets ten zuidwesten van Mikonos – op ongeveer een kwartiertje varen – ligt het eiland Delos (Δήλος). De archeologische vondsten op dit eiland vormen een zeer belangrijk stuk werelderfgoed. Het eiland was een religieus centrum in de Griekse oudheid. Delos is slechts vier vierkante kilometer groot. Tegenwoordig woont er niemand permanent, maar zo'n twee eeuwen v. Chr. woonden er ongeveer 40.000 mensen. De ruïnes die er tegenwoordig nog te zien zijn dateren uit die periode.
Volgens de Griekse mythen is Delos het eiland waar Leto, als minnares van oppergod Zeus, het leven schonk aan twee Olympische goden: de tweeling Appolon (de god van het licht) en Artemis (de godin van de jacht).
Het eiland ligt centraal in de Cycladen en was daardoor in de oudheid een belangrijke handelsplaats. Behalve goederen werden er vooral slaven verhandeld. Er werden markthallen en winkels gebouwd waar goederen verhandeld werden. Er waren opslagplaatsen voor de voorraden, kades voor de schepen en tempels waar de goden werden aanbeden. Ook waren er theaters en badhuizen. Van de oude villa's zijn de mozaïekvloeren en zwembaden nog te bezichtigen. Om de goden te vereren werden grote geschenken naar het eiland gebracht. De vijf grote marmeren leeuwen die hieraan herinneren zijn nog grotendeels intact.
Het eiland werd bewoond vanaf drie millennia v. Chr. tot ongeveer 69 v. Chr., toen het verwoest werd door piraten. Eerder was al een deel van de bevolking uitgemoord. Omdat het eiland in feite niet veel meer is dan een dorre rots, vestigde zich er daarna niemand meer. Het eiland werd gebruikt als steengroeve en de meeste rijkdommen werden geplunderd. Vanaf de late negentiende eeuw wordt er gewerkt aan het opgraven van de archeologische rijkdommen.
Hoewel lang niet alle gebouwen die ooit op Delos gestaan hebben zichtbaar zijn, is het voor bezoekers eenvoudig een voorstelling te maken hoe het er ooit uit moet hebben gezien. Een bezoek is dan ook zeer de moeite waard.
Hieronder is een mooi overzicht van de opgravingen op Delos te zien in Google Maps.
|
